Dag 11 Nog één keer terug kijken (197 km)

299092, dat was het aantal Camino -stappen dat ik in 2019 op dag 14 had gezet toen ik stopte in Mañeru. Ik was toen in Lourdes begonnen. Gisteren stond ik op 286625. Met de 13035 van vandaag sta ik op 299660. Ik ben verder.

Maar ik moet ook constateren dat het opnieuw lastig is. Gisteren advies gevraagd omdat ik in Logroño toch wel meer last kreeg van mijn scheenbeen. Inderdaad Herma (nichtje) een begin van shin splint. Ik krijg veel waarschuwingen het niet te onderschatten. Een paar adviezen kreeg ik in de pharmacie. Loop  even op je andere schoenen. Die hebben een betere demping. Draag compressiekousen. Maak het af en toe koud met ijs. En draag een paar dagen je rugzak niet.

Ik ben het allemaal aan het organiseren. Even vervelend maar het hoort er bij. Als ik de reacties en ervaringen hoor en lees waarschijnlijk toch te vlot naar beneden gelopen. Niet meer doen dus. Net als naar boven me gedragen als een oude man.

Vanmorgen tijd genomen om naar Logroño terug te reizen en die compressie kousen te kopen. Voor een paar euro ook (ik hoop een tijdelijke) een hoofdbedekking. In het feestgewoel op straat gisteravond heeft iemand mijn hoed meegenomen of opgepakt. Mijn telefoonnummer staat er in. Hoop dat er nog een reactie op komt.

Dat terugreizen naar Logroño trouwens samen met John uit Ierland. Hij vindt het te zwaar en gaat naar huis. Ontgoocheld. Ik kon het me zo voorstellen. We hadden een heel mooie klik en hebben emailadressen uitgewisseld.

Bijzondere kathedraal hier in Santo Domingo. Toegewijd aan de heilige Dominicus. Mooi verhaal van een haan die gebraden en al begint te kraaien.

Inderdaad Merel, er zijn er meer van de eerste groep met een rustdag. Gisteravond op een terrasje gegeten met George 36 Dominicaanse Republiek en Ayden 38 uit Ierland. Ze nodigen me uit toen we aan het zoeken waren waar te eten. Ik voelde me als een  vader met twee zoons. Contacten gaan zo gemakkelijk en zijn zo bijzonder.

In de kathedraal lichtje gebrand voor Fleur. Jeugdvriendin van Ingrid. Ze had het zo moeilijk de laatste jaren. Ze vond het leven genoeg zo. Leonie en Ingrid zijn vanmorgen naar haar afscheid geweest. We zijn allemaal heel verdrietig.