Dag 40 Botafumeiro en andere ontroerende momenten.
17 oktober 2021 - Santiago de Compostela, Spanje
Sta je 6 weken lang voor zes uur op. Kun je raden wat er gebeurt op de zondag dat je niet hoeft te lopen. Ik zat om 7:15 aan de koffie met een croissantje. Stil op straat dat wel. Word ik voorbijgelopen en "Willem!" Tranen schieten in mijn ogen als daar Héléna staat met wie ik een ongelooflijk diep en lang gesprek heb gehad (Zie dag 21). Ze vliegt me huilend om de nek.
Samen met David haar echtgenoot loopt ze nu de laatste week en ze zijn op weg naar het kantoor waar de compostella's worden uitgegeven. Zij is ontroerd en David is blij dat hij degene mag ontmoeten waardoor zijn vrouw zo blij en vol energie terugkwam na die vorige week. Stomverbaasd zijn we hoe dit nu weer kan gebeuren.
Op vrijdagavond en op vaste feestdagen wordt de Botafumeiro gebruikt. Buiten die uren moet je geluk hebben. Ik was in de viering van 9:30 u. Mijn dag kan niet stuk. Ik heb er een apart filmpje aan gewijd.
Kom ik om 11:00u langs een terrasje waar die aanvankelijk stugge Spaanse familie zit. Ze schieten overeind. Ze willen op de foto met mij. In de consternatie vergeet ik om die foto ook te vragen. Wel heel hartelijk.
Ik hang nog een tijd op het plein en bel met Leonie. De Beierende klokken onderbreken dat 10 minuten.
Daarna besluit ik dat het klaar is hier. Ik ga nadenken over het vervolg in de komende dagen.
Ik heb wat traantjes weg gelinkt bij jouw filmpje met de Botafumeiro. Samen met Bart heb ik dit gezien op de dag dat Bart aan kwam in Santiago 06-07-2018. Ik vond het fijn en ontroerend om je verhalen te lezen.
Wat fijn voor je dat je deze voetreis kon doen en zoveel meegemaakt hebt met jezelf.
Je komt vast innerlijk wijzer terug. Nog even en je kunt Leonie en de kinderen weer in je armen sluiten. Dat is een mooi vooruitzicht.
Tot ziens!
De Spanjaarden jong en oud bidden alles hardop mee, dat moet ik ze meegeven. De Nederlanders die ik sprak zijn niet naar de viering geweest...
Dank Willem, dat ik met je mee heb mogen reizen!