Dag 7 De gelukkigste mens van de wereld (117 km)
14 september 2021 - Los Arcos, Spanje
Twee US dames kwamen achterop. You look glad! Zeggen ze. Ik vertel dat ik de gelukkigste mens van de wereld ben. Nou daar willen ze wel een foto van hebben. Ik betwijfel of het er op de foto wel zo uit ziet. Maar het voelt zeker zo.
Walter New York sliep in het bovenbed en wilde graag vroeg op. We zetten de wekker vroeg 5:30u. Om de anderen niet te storen pak ik alles al in, zodat ik zo snel mogelijk weg kan van de kamer.
Gaat tie uitgebreid om 5:45u de voeten verzorgen. Wil om 7:00u nog ontbijten. OK ik vertrek dus met Lee Zuid-Korea in het donker.
Dat vroege lopen en alles klaar zetten de avond van te voren is me prima bevallen. 12:30 was ik in los Acros. 21 km, 11 omhoog en 10 naar beneden. Vanaf 11:00 begonnen veel mensen me in te halen. Dat levert veel leuke momenten op dus.
Maria van de herberg doet nu voor 1 euro mijn was op 45 graden. Met centrifuge, ik hoop dat het goed afloopt. Hert moet wel want het eerste wasje op de hand kreeg ik zelf niet droog.
Ik heb me verrekend. Ik dacht donderdag aan te komen in Logronjo maar dat is morgen al. Ik wil daar wel die rustdag maar dat wordt dan donderdag niet vrijdag. Maria belt en regelt morgen voor mij een slaapplaats in Logronjo. Ik laat het allemaal lekker gebeuren.
Het wordt een heel lange tocht morgen, 28 km. Ik besluit dat ik hetzelfde doe als vandaag. Heel vroeg weg. In de namiddag wordt onweer en regen verwacht.
In de film wat indrukken van de weg van vandaag. Sommigen van jullie verontschuldigen zich dat ze niet reageren. Hoeft niet. Ik vind het leuk dat jullie meelopen. Zo voelt het. Maar ik schrijf in eerste instantie voor mezelf als een soort dagboekje. Mijn herinneringen wat vasthouden. Vandaag passeerde ik een bord dat ik 100km onderweg was. Aks ik mijn kilometers bij hou zegt die iets anders. Spaanse kilometers?
Zo mooi!