Dag 28 Een klein verhaal ( 541 km)

Wie oplet ziet dat ik een sprongetje heb gemaakt met de kilometers. Nee geen taxi maar de officiële gidsen zeggen dat ik nu  541 km heb afgelegd. Ik had er al ruim 30 niet van gelopen en met de afrondingen elke dag zat er teveel verschil in. Gisteren had ik  660000 stappen zelf gezet. Dat is alles inclusief de wandelingen in de dorpjes en stadjes. Omgerekend  594 km. Och cijfertjes. Ik loop en geniet en ik merk aan de reacties dat het er ook van af straalt. Fijn.

De eerste beelden zijn nog uit Astorga. We gaan vandaag gestaag omhoog. Van 864 naar 1150 meter. Ik heb daarom een korte afstand van 20 km gepland. Het had achteraf wel wat langer gemogen. Het is echt vals plat en ik loop gewoon 4 km per uur dus ben al tegen 10:30u op de bestemming. Ik twijfel of ik door zal lopen. Want morgen is het wel steil omhoog naar 1400 m: Cruz la Fer. Daar kijk ik erg naar uit. Die plek dan. Niet die stijging.

Ik dacht dat het een kort verhaal zou worden omdat er niets bijzonders gebeurde onderweg. Maar ik loop hier in Rabanal rond op de ongeplande 'rustdag' en kom in een geweldig sober kerkje terecht. Het doet me duizend maal meer dan die kathedralen van de vorige weken. Hier kun je God ervaren als je daar voor open staat en anders doet het zo wie zo iets met je. Ik kom in gesprek met een benedictijner monnik. Is sinds drie maanden hier, overgeplaatst uit Keulen. Ze hebben vw Covid hun herberg hier gesloten. Er zijn zoveel minder pelgrims en de bevolking leeft er van. Ze wilden niet concurreren.

Voor de herberg staat een Duitse camper. Een leeftijdsgenoot staat koffie te zetten. We raken aan de praat. Zijn vrouw en dochter lopen de Camino. Hij is mobiele service. We bespreken de politiek en de oorlog. Zijn schuldgevoel en mijn anti-Duitse opvoeding. Hij heeft heerlijke koffie en we vullen de tijd tot zijn dochter kwiek aan komt huppelen, zijn vrouw strompelt er achter aan.

Zie ook het filmpje Dag 28 Rabanal