Dag 29 Cruz de ferro (565,5 km)

Wat een heerlijke herberg vannacht. Een ruime slaapkamer. Bedden flink uit elkaar. Omdat het koud was ging de kachel aan, heerlijk ouderwets. Internationaal gezelschap. Letten op elkaars rust met licht en geluid. Heerlijk geslapen tot zeven uur.

Cruz de ferro vandaag. Ik keek daar erg naar uit. De plek waar je je lasten los laat. Achterlaat. De meesten doen dat door een steen mee te nemen van huis en die hier achter te laten. Mijn steentjes die ik de vorige keer meekreeg had ik achter gelaten in het kapelletje bij het ziekenhuis. Zie dag 18 en 19 van de eerste reis: Hopital de Navarra.

Het is zeker ook een plek dicht bij de hemel. Frans schrijft dat. Letterlijk zo hoog maar ook figuurlijk. Veel last ervaren mensen wanneer ze lieve dierbaren verliezen. Dat is hier te lezen op steentjes. Het meest raakt  me een kinderschoentje hoog aan de paal.

Thomas is met zijn drown bezig. Voel wat ergernis op deze heilige plek. Toch als ik met hem aan de praat kom en hij vertelt voor wie dat filmpje is bedoeld, dan ontroert dat. Ik ben er een uur. Het is een heilige plek.

Maak foto's van mensen die daar om vragen. Alois met zijn camper staat er, we zwaaien. 

De klim viel erg mee. Ik kan merken dat mijn conditie erg vooruit gaat. Ik stond er voor ik het in de gaten had. Maar naar beneden vind ik lastig. Niet te snel weet ik, die blessure is over en dat mag zo blijven.

Het zijn prachtige vergezichten vandaag. Kom regelmatig Nederlandse Kim tegen. Gisteravond in de herberg een mooi driegesprek met haar en Koreaanse Emma (my name is Lee, but Emma is my Christian name, that's better in Europe). Emma doceerde ethiek op een middelbare school in Korea. Kim is makelaar In Nederland en boeit het thema.

Uiteindelijk ben ik om 15:00 in mijn hotelkamer. Helemaal voor mij alleen. Eten gekocht in de winkel. Lekker gedouched. Ik kom mijn kamer niet meer af.

Het filmpje is Dag 29 Molinaseca