Dag 42 Fisterra of helemaal uitwandelen?

Finisterra in het Spaans maar hier staat het overal in het Galicisch. Het einde van de wereld. In het huidige tempo kom ik daar donderdagmiddag aan en vrijdagmorgen heb ik de bus van half negen naar Santiago. Ik ben ook wel uitgelopen merk ik. Ik geniet er wel van maar ik ben liever wat extra tijd in Fisterra. Ik heb morgenavond daar geboekt dus ga ik zien of ik morgenmiddag een bus kan vinden.

Die gestolen kilometers van het begin heb ik ook wel ingehaald al heb ik daar niet echt last van.

Vanmorgen toch maar gewacht op het ontbijt. Er zijn voorlopig geen winkels of bars. Aan het ontbijt zit ik met Rima en Matas. Moeder en zoon, sloveens. In de eerste week heb ik ze al ontmoet. De moeder was erg toegankelijk maar de zoon toen onbereikbaar gesloten. Gisteravond zat hij uitgebreid te kletsen met medepelgrims aan een andere tafel. Ik vertelde dat het verschil met 5 weken geleden zo opviel. Hij groeide en begon te vertellen. Volgend jaar probeert hij vrienden mee te krijgen om weer te lopen. Het werd een prachtig gesprek over de camino en wat het met beiden maar ook samen gedaan heeft. Hun rondje Fisterra en Muxia zit er bijna op. Ze lopen vandaag terug naar Santiago en vliegen morgen naar huis.

Regelmatig uitzicht op het stuwmeer van Fervenza. Het kerkje op de foto 'Iglesias de san Nicolás' stond daar in het dal. Is afgebroken en opnieuw opgebouwd in Palas de Rei.

Onderweg haalt Lorena mij in. We hebben eerder samen gelopen en contact  gehad, elkaar ook af en toe gezien. Nu zit ze er door heen. Het huilen staat nader dan het lachen. Ze is moe en de rugzak is zwaar. We raken aan de praat. Ze vindt het fijn om samen een stukje te lopen. Haar prachtige lach komt terug. We ploeteren de voor mij laatste klim omhoog. In mijn herberg hebben ze schepijs heeft ze gelezen. Ik trakteert haar op ijs en zij mij op een alcohol vrij pilsje. Morgen loopt ze zonder rugzak. Dan kan ze donderdag in Fisterra zijn. We spreken af dat we uitzien naar elkaar op het strand tegen half acht in de zonsondergang te kijken. Met een blije lach stapt ze verder. Tien kilometer naar beneden.

Ik heb een heerlijke herberg. Veel ruimte en lucht. Ik ga zo kijken van waar ik morgen een bus kan nemen en hoeveel kilometer mijn slotwandeling dan wordt.

Het filmpje van vandaag