Oooh no...

Gisteren om 7:00 vertrokken met volle bepakking naar Tilburg. Laatste voorbereiding, 35 kilometer. Gewoon proberen.

Ik loop van het station naar het kanaal. Het stinkt wel hoor  al dat verkeer. En ik kan me ook niet herinneren dat de bagage zo zwaar voelt. Straks buiten de stad met frisse lucht...

Maar het wordt steeds erger. Alsof ik niet genoeg lucht krijg. Na een half uur kan ik niet verder. Ik zit te gieren om lucht. Geen pijn op de borst, ik bel dus niet met 112. Na 15 minuten is het gezakt. Maar ik loop niet verder. Ik zoek een bushalte. Onderweg moet ik weer gaan zitten. Uiteindelijk ben ik om 10:00 thuis.

De huisarts maakt meteen tijd. En om 12:30 lig ik op de EHBO. 

Vol plakkers. Hartfilmpjes die zijn goed, later blijkt na de CT scan dat er ook geen sprake is van longembolie.
Om 17:30 word ik naar huis gestuurd. Maandag moet ik terugkomen voor een fietstest." Misschien een virus of een lichte longontsteking?", opperen de beide artsen. Ze zullen er komende week alles aan doen om duidelijk te krijgen of het verantwoord is dat ik zaterdag vertrek.

Dat is slikken. Zo onverwacht dit. Gelukkig nu, en niet over anderhalve week in de Pyreneeën. Onzeker ook.
Niet inspannen tot de test. Ik voel als ik nu buiten zou gaan lopen, dat die benauwdheid zo terug komt. 
Ik hou je op de hoogte, voor nu naar buiten kijken, genieten van de zon en het mooie weer.
Ik word lekker verwend hier.